Talentvol, maar werkloos. Te hoog opgeleid of een drop out. Je komt er niet tussen. Je verveelt je op je huidige baan. Al die aandacht voor mensen met een beperking of GGZ problematiek. Maar waar is de aandacht voor perspectief, mensen die graag willen, meer kunnen dan dat ze nu doen etc? Wie zet zich (zonder de hoofdprijs te vragen in voor deze mensen?). Coaches genoeg, maar wie doet er echt wat zonder geld te vragen?
Hoogbegaafden, mensen met een uitzonderlijk hoog intellectueel vermogen (maar het is meer dan een hoog IQ hebben, dat wordt nog vaak vergeten), kunnen inderdaad vaak te maken krijgen met werkloosheid. Deze mensen zijn bijzonder creatief en hebben een groot doorzettingsvermogen. Ze geven niet snel op. Ze kunnen grote dingen doen en betekenen voor de samenleving. In dit artikel zullen we enkele van deze oorzaken bespreken en waarom de overheid hier soms moeite mee heeft om het probleem effectief aan te pakken.
Ten eerste is er een mismatch tussen de vaardigheden van hoogbegaafden en de beschikbare banen op de arbeidsmarkt. Hoogbegaafden hebben vaak unieke denkpatronen en een buitengewoon vermogen om complexe problemen op te lossen. Ze hebben mogelijk behoefte aan uitdagend en intellectueel stimulerend werk, maar veel traditionele banen bieden niet de juiste omgeving om hun potentieel volledig te benutten. Als gevolg hiervan kunnen ze zich ongelukkig voelen in hun werk en ervoor kiezen om werkloos te blijven in plaats van te werken in een functie die hen onderbenut.
Ten tweede kan de hoge gevoeligheid van hoogbegaafden leiden tot moeilijkheden op de werkvloer. Hoogbegaafden kunnen overweldigd raken door veelvoorkomende prikkels op de werkplek, zoals luide geluiden, drukke kantoren en intense sociale interacties. Dit kan leiden tot stress, burn-out en zelfs psychische problemen, waardoor ze mogelijk werkloos worden.
Een derde factor is dat hoogbegaafden soms sociaal geïsoleerd raken op het werk. Ze kunnen zich moeilijk aanpassen aan de normen en verwachtingen van hun collega’s, wat kan leiden tot een gevoel van vervreemding. Het ontbreken van een ondersteunende en begripvolle werkomgeving kan ertoe leiden dat ze hun baan verlaten en uiteindelijk werkloos worden.
Een andere belangrijke oorzaak van werkloosheid onder hoogbegaafden is het gebrek aan erkenning en begrip van hun behoeften in het onderwijssysteem. Traditioneel onderwijs is vaak gericht op de gemiddelde leerling, waardoor hoogbegaafde studenten niet de juiste uitdagingen en stimulatie krijgen die ze nodig hebben. Dit kan leiden tot verveling en frustratie, wat zich kan vertalen naar lagere prestaties en minder kansen op de arbeidsmarkt.
Wat betreft de rol van de overheid, is het belangrijk op te merken dat het aanpakken van werkloosheid onder hoogbegaafden een complex probleem is. De overheid staat voor tal van uitdagingen bij het creëren van beleid dat effectief tegemoetkomt aan de behoeften van deze groep individuen.
Ten eerste is er een gebrek aan bewustzijn en begrip over hoogbegaafdheid bij veel beleidsmakers en maatschappelijke instanties. Hierdoor wordt het moeilijk om effectieve maatregelen te ontwerpen die specifiek gericht zijn op het ondersteunen van hoogbegaafden op de arbeidsmarkt.
Ten tweede is het vinden van passende oplossingen complex, omdat de behoeften van hoogbegaafden sterk kunnen variëren. Sommigen kunnen baat hebben bij flexibelere werkomgevingen, terwijl anderen misschien profiteren van programma’s voor talentontwikkeling en hoogbegaafdenspecifiek onderwijs. Het ontwikkelen van een alomvattend beleid dat aan deze verschillende behoeften voldoet, kan een uitdaging zijn.
Daarnaast kan er een gebrek aan middelen zijn om programma’s en initiatieven voor hoogbegaafden te financieren. In tijden van economische onzekerheid kan de overheid moeite hebben om voldoende middelen toe te wijzen aan dergelijke programma’s, waardoor de ondersteuning van hoogbegaafden op de arbeidsmarkt in het gedrang komt.
Kortom, de werkloosheid onder hoogbegaafden is een complex probleem met verschillende oorzaken, waaronder mismatch van vaardigheden, gevoeligheid op de werkplek, sociaal isolement en een gebrek aan erkenning in het onderwijs. De overheid heeft de taak om bewustzijn te vergroten, middelen toe te wijzen en beleid te ontwikkelen dat gericht is op het ondersteunen van hoogbegaafden op de arbeidsmarkt. Het aanpakken van deze uitdaging vereist samenwerking tussen de overheid, het bedrijfsleven, onderwijsinstellingen en maatschappelijke organisaties om een inclusieve en ondersteunende omgeving te creëren waarin hoogbegaafden hun volledige potentieel kunnen benutten.
